In het hart van Ede, achter een zware houten deur, stond jarenlang een atelier vol stilte en zachte kleuren.
Op de werkbank woonde een kleine kolonie muisjes — geen gewone, maar van klei en vuur gemaakt. Ze luisterden elke dag naar het tikken van de oven, naar Silvia's gezucht en gelach, naar het krassen van penseel op glazuur.
Toen de winter naderde, besloot Silvia het atelier op te ruimen. Ze blies het stof van haar werkbank, sloot het raam… en doofde het vuur.
Maar die nacht gebeurde iets vreemds. Terwijl buiten de eerste sneeuw viel, begonnen de muisjes te fluisteren.
"Waar gaan we nu wonen?" vroeg Miep zacht.
"Waar het warm is," zei Keesje.
En toen klom het eerste muisje uit de schaal en liep naar het raam. Eén voor één volgden ze, hun pootafdrukjes achterlatend in het stof.
Sindsdien zijn ze overal in Ede gespot — kleine, stille wezentjes die wachten tot iemand ze vindt.
Als jij er één tegenkomt, mag jij kiezen:
Geef het een thuis en zorg dat het niet meer hoeft te zwerven.
Of laat het nog één avontuur beleven door het een nieuw plekje te geven.
Wat je ook kiest, onthoud: dit muisje kwam niet zomaar bij jou terecht.
Misschien had jij ook even een warm plekje nodig.
